Powieść graficzna Duchy Feeding: A Graphic Memoir autorstwa Tessy Hulls , opublikowane przez MCD w 2024 r., Zaliła prestiżową nagrodę Pulitzera, ogłoszoną 5 maja. Ta niezwykłe osiągnięcia oznacza ją jako drugą powieść graficzną, która kiedykolwiek wygrała Pulitzera, po Maugelman Art Spiegelman w 1992 roku, która otrzymała specjalną nagrodę. Natomiast karmienie duchów uzyskało zwycięstwo w zwykłej kategorii wspomnień lub autobiografii, triumfując nad jednymi z najlepszych angielskich prozy na świecie. W szczególności jest to debiutancka powieść graficzna Hullsa, co zwiększa znaczenie tego wyróżnienia.

Nagroda Pulitzera jest powszechnie uważana za szczyt rozpoznawania w dziedzinie dziennikarstwa, literatury i muzyki w Stanach Zjednoczonych, zajmując tuż poniżej nagrody Nobla na scenie międzynarodowej. Pomimo tych monumentalnych wiadomości w dziedzinie komiksów, zasięg był nieoczekiwanie rzadkie. Od czasu ogłoszenia dwa tygodnie temu tylko kilka głównego nurtu i publikacji handlowych, takich jak Seattle Times i Publishers Weekly , wraz z jednym głównym punktem informacyjnym komiksowym, Comics Beat , poinformowało o tej historycznej wygranej.

Rada Nagrody Pulitzera opisała karmienie duchów jako „wpływowe dzieło sztuki literackiej i odkrycia, których ilustracje ożywiają trzy pokolenia chińskich kobiet - autorkę, jej matkę i babcię oraz doświadczenie traumy przekazywane z rodzinnymi historiami”. Powieść graficzna, której ukończenie trwało prawie dekadę, zagłębia się w echa chińskiej historii przez trzy pokolenia. Babcia Hullsa, Sun Yi, była dziennikarzem w Szanghaju złapanym w wstrząsie zwycięstwa komunistycznego z 1949 r. Po ucieczce do Hongkongu napisała najlepiej sprzedające się wspomnienie o swoich prześladowaniach i przetrwaniu, ale następnie doznała podziału umysłowego, z którego nigdy nie wyzdrowiała.

Hulls sama dorastała, świadkiem zmagań matki i babci pod ciężarem nieadrożonej traumy i choroby psychicznej. Jej odpowiedzią było opuszczenie domu dla najbardziej odległych części świata, tylko w końcu powrót i konfrontacja z własnymi obawami i traumami. Ta podróż uzdrawiania i rodzinnego obowiązku jest zamknięta w jej oświadczeniu z wywiadu w zeszłym miesiącu: „Nie czułem się, jakbym miał wybór. Moje duchy rodzinne dosłownie powiedziałem mi, że muszę to zrobić. Moja książka nazywa się Duchami Feeding, ponieważ to był początek tego dziewięcioletniego procesu naprawdę wchodzenia w coś, co było moją rodziną”.

Pomimo uznania karmienie duchów może być jedyną powieścią graficzną Hulls. W innym wywiadzie wyjaśniła: „Dowiedziałem się, że bycie graficznym pisarzem jest dla mnie zbyt izolujące. Moja twórcza praktyka polega na byciu na świecie i reagowaniu na to, co tam znajduję”. Na swojej stronie internetowej Hulls wyraża zamiar przejścia do wbudowanego dziennikarza komiksów, współpracując z naukowcami terenowymi, grupami tubylczymi i organizacją non -profit w odległych środowiskach.

Niezależnie od przyszłości tego pionierskiego artysty, karmienie duchów zasługuje na powszechne uznanie i świętowanie poza społecznością komiksów i do szerszego świata literackiego.