Zagram jak babcia. Jest przebiegła i nikt nie ucieka z czujnego oka!

Dziennik babci - Operacja: Trzymaj więźnia!

Dzień 1:

Och, ten niezły więzień uważa, że ​​może mnie przechytrzyć? Nie na moim zegarku! Śledzę go cały dzień. Próbował wymknąć się przez kuchnię, ale byłem tam, odrywając się przy drzwiach. „Jak myślisz, gdzie idziesz, młody człowieku?” Zapytałem ze słodkim uśmiechem. Wymamrotał coś o potrzebie świeżego powietrza i szybko się wycofał. Zdobądź jeden dla babci!

Dzień 2:

Dzisiaj postanowiłem upiec niektóre z moich słynnych jabłek. Aromat wypełnił dom i widziałem, jak nos więźnia drgnie. Wszedł do kuchni, myśląc, że może rozproszyć mnie komplementy na moim pieczeniu. „Nigdzie się nie wybierasz, dopóki nie masz kawałka” - powiedziałem, przecinając duży kawałek. Usiadł, a ja trzymałem go towarzystwa, rozmawiając o starych dobrych czasach. Nawet nie zauważył minie. Kolejny dzień, kolejne zwycięstwo!

Dzień 3:

Więzień próbował dziś być sprytny. Udawał, że jest chory, mając nadzieję, że zawiodę mnie. Ale wychowałem pięcioro dzieci; Znam fałszywy kaszel, kiedy go słyszę. Przyniosłem mu trochę mojej specjalnej zupy z kurczaka i usiadłem przy jego łóżku, opowiadając historie, dopóki nie spał. Kiedy się obudził, był już wieczór. Niezła próba, ale babcia ma to zadaszone!

Dzień 4:

Próbował dziś uciec przez tylne drzwi. Ale byłem gotowy! Z moją przędzą ustawiłem małą „pułapkę”. Gdy tylko nadszedł na nim, przędza zaplątała się wokół jego stóp i zszedł! „Och, kochanie, pozwól mi pomóc” - powiedziałem, pomagając mu na nogi i prowadząc go z powrotem do salonu. „Obejrzyjmy razem telewizję”. Westchnął, ale przestrzegał. Babcia: 4, więzień: 0.

Dzień 5:

Dzisiaj postanowiłem zagrać kartę współczucia. Udawałem, że jestem zapomniany i poprosiłem go o pomoc w znalezieniu okularów. Przeszukaliśmy cały dom i zanim je znaleźliśmy (oczywiście, gdzie je zostawiłem), było już za późno, żeby uciec. „Dziękuję, kochanie. Jesteś takim dobrym chłopcem - powiedziałem, klepiąc mu policzek. Wyglądał na pokonanego, ale udało mu się niewielki uśmiech. Mam tę grę w torbie!

Dzień 6:

Więzień wydawał się dziś zrezygnowany. Nawet nie próbował uciec. Zamiast tego dołączył do mnie na herbatę i herbatniki. Rozmawialiśmy o jego rodzinie, a on wydawał się trochę zrelaksować. Rozpoczęłem rozmowę, subtelnie przypominając mu ciepło i komfort domu. „Nigdzie nie wybierasz się wieczorem” - powiedziałem delikatnie. „Zagrajmy w kilka kart”. Skinął głową i spędziliśmy wieczór grając w ryby. Kolejny dzień, kolejna wygrana dla babci!

Dzień 7:

Minął tydzień, a więzień nie podjął udanej próby ucieczki. Dzisiaj złapałem go, próbując wymknąć się przez okno, ale byłem gotowy z moją zaufaną miotłą. „Nie tak szybko, młody człowiek!” Powiedziałem, stukając ramkę okienną miotłą. Westchnął i wrócił do środka. „Jesteś twardy, babcia” - przyznał. Po prostu uśmiechnąłem się i zaoferowałem mu ciastko. „Trzymaj się mnie, a nauczysz się czegoś lub dwóch” - odpowiedziałem.

Babcia trzyma więźnia w ryzach, a ona nie pozwala mu w najbliższym czasie uciec!