Het Hof van Justitie van de Europese Unie oordeelde: Gedownloade games kunnen worden doorverkocht, maar auteursrechtelijke beperkingen moeten in acht worden genomen

Het Hof van Justitie van de Europese Unie heeft geoordeeld dat consumenten eerder gekochte gedownloade games en software legaal kunnen doorverkopen, zelfs als er een licentieovereenkomst voor eindgebruikers (EULA) bestaat. Laten we in de details duiken.

Hof van Justitie van de EU keurt wederverkoop van downloadbare games goed

Principe van uitputting van het auteursrecht en grenzen van het auteursrecht

Het Hof van Justitie van de EU heeft geoordeeld dat consumenten gedownloade games en software die ze eerder hebben gekocht en gespeeld legaal kunnen doorverkopen. De beslissing komt voort uit een juridische strijd bij een Duitse rechtbank tussen softwaredistributeur UsedSoft en ontwikkelaar Oracle.

Het door de rechtbank vastgestelde beginsel is het beginsel van uitputting van distributierechten (principe van uitputting van het auteursrecht₁). Dit betekent dat de distributierechten zijn uitgeput wanneer de houder van het auteursrecht een kopie verkoopt en de klant het recht verleent om die kopie voor onbepaalde tijd te gebruiken, waardoor wederverkoop mogelijk is.

Dit besluit is van toepassing op consumenten in EU-lidstaten en heeft betrekking op games die beschikbaar zijn via platforms zoals Steam, GoG en Epic Games. De oorspronkelijke koper heeft het recht een licentie voor het spel te verkopen, zodat anderen (de "Koper") het spel kunnen downloaden van de website van de uitgever.

Het vonnis luidt: “Een licentieovereenkomst verleent een klant het recht om de kopie voor onbepaalde tijd te gebruiken, en de rechthebbende put zijn exclusieve distributierechten uit door de kopie aan de klant te verkopen... Daarom, zelfs als de licentieovereenkomst Upon verdere overdracht kan de rechthebbende geen bezwaar meer maken tegen de wederverkoop van de kopie ”

In de praktijk kan dit er ongeveer zo uitzien: de oorspronkelijke koper verstrekt de code voor de gamelicentie en geeft de toegang op bij verkoop/wederverkoop. Het ontbreken van een duidelijke handelsmarkt of -systeem zorgt echter voor complexiteit en er blijven nog veel vragen bestaan.

Bijvoorbeeld vragen over hoe registratieoverdrachten werken. Fysieke kopieën worden bijvoorbeeld nog steeds geregistreerd onder het account van de oorspronkelijke eigenaar.

(1) “De doctrine van uitputting van het auteursrecht is een beperking van het algemene recht van een auteursrechthebbende om de distributie van zijn of haar werk te controleren. Dat recht wordt geacht van kracht te zijn zodra kopieën van het werk zijn gemaakt verkocht met toestemming van de houder van het auteursrecht "uitgeput" - wat betekent dat de koper de kopie mag doorverkopen en dat de eigenaar van de rechten geen recht heeft om bezwaar te maken" (van Lexology.com)

De wederverkoper kan de game niet openen of spelen na wederverkoop

Uitgevers nemen niet-overdraagbaarheidsclausules op in gebruikersovereenkomsten, maar deze uitspraak maakt een einde aan dergelijke beperkingen in de EU-lidstaten. Terwijl consumenten het recht kregen om door te verkopen, was de beperking dat de persoon die het digitale spel verkocht het niet kon blijven spelen.

Het Hof van Justitie van de Europese Unie verklaarde: “De oorspronkelijke verkrijger van een kopie van een materieel of immaterieel computerprogramma waarvan de distributierechten van de houder van het auteursrecht zijn uitgeput, moet de naar zijn of haar computer gedownloade kopie bij wederverkoop onbruikbaar maken Door het te blijven gebruiken, maakt hij inbreuk op het exclusieve recht van de auteursrechthebbende om zijn computerprogramma te reproduceren ”

Kopiëren indien nodig voor programmagebruik is toegestaan

Met betrekking tot het reproductierecht verduidelijkte de rechtbank dat hoewel het exclusieve distributierecht is uitgeput, het recht op exclusieve reproductie nog steeds bestaat, maar "onderworpen is aan de reproductie die vereist is voor gebruik door de rechtmatige verkrijger". De regels staan ​​ook het maken van kopieën toe die nodig zijn voor het gebruik van het programma, en geen enkel contract kan dit verhinderen.

“In deze zaak was het antwoord van de rechtbank dat elke volgende verkrijger van een kopie waarvoor de distributierechten van de auteursrechthebbende zijn uitgeput, een dergelijke wettelijke verkrijger is. Hij kan daarom de eerste verkrijger op zijn computer verkopen worden beschouwd als een kopie van het computerprogramma dat nodig is om de nieuwe verkrijger in staat te stellen het programma te gebruiken in overeenstemming met het beoogde gebruik." (Uit de EU-auteursrechtwet: commentaar. Elgar Intellectual Property Law Review Series) Tweede editie)

Beperkingen op de verkoop van back-upkopieën

Het is vermeldenswaard dat de rechtbank heeft geoordeeld dat back-upkopieën niet mogen worden doorverkocht. Rechtmatige verkrijgers mogen geen back-upkopieën van computerprogramma's doorverkopen.

“Een rechtmatige verkrijger van een computerprogramma kan een reservekopie van het programma niet doorverkopen.” Dit is volgens de uitspraak van het Hof van Justitie van de Europese Unie (HvJ-EU) in de zaak Aleksandrs Ranks & Jurijs Vasilevics v. Microsoft Corporation.