Hayatta kalma korkusu dünyasında, Silent Hill Serisi, kişisel korkuları ve travmaları ortaya çıkarmak için kasabanın doğaüstü etkisini kullanarak karakterlerinin ruhunu derinlemesine inceleyerek öne çıkıyor. Bu psikolojik yaklaşım, onu genellikle dış tehditlere odaklanan türdeki diğer oyunlardan ayırır. Zengin sembolizm ve karmaşık anlatılar kullanmasıyla, seri tam olarak kavramak zor olabilir. Yine de, yaratıcılar oyuncuların daha derin anlamları deşifre etmelerine yardımcı olmak için oyunlar boyunca düşünceli bir ipucu verdi. Bu makale , Silent Hill serisinde karşılaşılan yaratıkların arkasındaki sembolizme dayanıyor. Dikkatli olun - Spoilers önde.

Resim: ensigame.com

Piramit kafası

Resim: ensigame.com

Silent Hill 2'de (2001) tanıtılan Piramit Head, kahraman James Sunderland'ın suçluluk ve iç işkencesinin akılda kalıcı bir düzenlemesidir. Masahiro Ito tarafından hazırlanan karakter, PS2 donanım sınırlamalarından esinlenen benzersiz bir el yapısına sahiptir ve daha az çokgen ile etkileyici harekete izin verir. Takayoshi Sato, piramit kafasını "cellatın çarpık bir anısı" olarak tanımlıyor ve Silent Hill'in korkunç ölüm cezası tarihine bağlıyor. Bu yaratık sadece James'i cezalandırmakla kalmaz, aynı zamanda bilinçaltı çile arzusunu da yansıtır, bu da onu oyunun anlatısında çok önemli bir sembol haline getirir.

Manken

Resim: ensigame.com

Ayrıca Silent Hill 2'den (2001) mankenler, James Sunderland'ın bilinçaltının dokuz kırmızı kare tarafından sembolize edilen dokuz tezahüründen biridir. Masahiro Ito tarafından tasarlanan görünüşleri Japon folklorundan çekiliyor. Bu yaratıklar, James'in karısı Mary'nin hastalığının bastırılmış anılarını yansıtır, bacak parantezleri kullandığı ortotik cihazlara benziyor ve hastane görüntülerini uyandırıyor. Freud'un psikanalitik teorilerinden etkilenen mankenler, James'in çatışan suçluluk ve arzu duygularını somutlaştırır.

Et dudağı

Resim: ensigame.com

Silent Hill 2'de (2001) tanıtılan et dudağı, James Sunderland'ın hasta yatağında musallat olan anılarını temsil ediyor. Masahiro Ito tarafından tasarlanan görünüşü, Isamu Noguchi'nin ölümü (linç figürü) ve Joel-Peter Witkin'in bacaksız adamı gibi eserlerden esinlenmiştir. Yaratığın asılı formu ve çiğ eti Mary'nin hastalığını yankılanırken, karnındaki ağız sözlü tacizini sembolize ediyor. Özellikle, ağızlı yaratıklar oyunda ancak et dudağının tanıtımından sonra ortaya çıkar ve James'in acı verici anılarla yüzleşmesini vurgular.

Yalancı figür

Resim: ensigame.com

Silent Hill 2'de (2001) çıkış yapan yalancı figürler, James Sunderland karşılaşmaları, bastırılmış suçluluğunu ve Mary'nin acısının anılarını simgeleyen ilk yaratıklar. Bükülmüş, kıvranan bedenleri hastane hastalarını acı içinde benziyor ve üst torsoları ölümü simgeleyen vücut torbalarına benziyor. "Yalan Figür" adı, James'in duygusal durumuyla derinden iç içe olan Mary'nin hasta yatağı hem de cesedini ifade eder.

Valtiel

Resim: ensigame.com

Silent Hill 3'te (2003) tanıtılan Valtiel, kasabanın kültüne, düzene bağlıdır. "Vale" ("görevli" için Fransızca) meleksel sonek "-el" "" Tanrı'nın "görevlisini ifade eder. Serideki çoğu yaratıktan farklı olarak, Valtiel, bir karakterin ruhunun bir tezahürü yerine Tanrı'ya hizmet eden bağımsız bir varlıktır. Maskeli, cüppeli formu, Heather'ın Tanrı'nın "annesine" dönüşümünü denetlemedeki rolünü güçlendiren bir cerraha benziyor.

Mandalina

Resim: ensigame.com

Silent Hill 2'den (2001) Mandarinler, James'in acılarını ve Mary'nin acısının anılarını somutlaştırıyor. Metal ızgaraların altında asılı olan bu grotesk yaratıklar, dokunaç benzeri uzantılarla saldırıyor. Çöp benzeri ağızları, Mary'nin iç kargaşasını ve öfkesini simgeleyen oyunun tekrarlayan "ağız" motifi ile hizalanır. Zemin altında sınırlı olarak, James'in suçluluk ve acılarından kaçma arzusunu yansıtırlar.

Obur

Resim: ensigame.com

Silent Hill 3'te (2003) yer alan Glutton, Heather Mason'un diğer dünya tepesi merkezindeki yolunu engelleyen büyük, hareketsiz bir yaratıktır. Kayıp Anılar: Silent Hill Chronicle'da atıfta bulunulan, bir canavarın köylerinden ayrılmaya çalışanları yuttuğu Masal Tu Fui, Ego Eris'e bağlanır. Oburluk, Heather'ın mücadelesini yansıtarak kadere karşı çaresizliği sembolize ediyor. Hikayenin diriltilmiş rahibesi, Alessa Gillespie'nin reenkarnasyonu olarak geçmişiyle yüzleşen Heather'ı paralelleştiriyor.

Daha yakın

Resim: ensigame.com

İlk olarak Silent Hill 3'te (2003) daha yakın olan, hayalinin dışındaki ilk canavar Heather Mason karşılaşmalarıdır. Dikişli kollarla ve seğiren dudaklarla bu yükselen figür gizli bıçak benzeri çıkıntılarla saldırıyor. Kayıp Anılar: Silent Hill Chronicle'a göre, adı, oyunun tuzak ve korku atmosferine katkıda bulunarak yolları engelleme yeteneğini yansıtıyor.

Çılgın kanser

Resim: ensigame.com

Silent Hill 3'te (2003) tanıtılan deli kanseri, grotesk, tümör benzeri formu ile hastalık ve yolsuzluğu yansıtır. Kayıp Anılar Kitabı'nda bir "kanser vahşi" olarak tanımlanan Silent Hill'in yayılan kötülüğünü veya Alessa Gillespie'nin kendinden nefret eden, kendini kaçınılmaz bir "kanser" olarak görebilir. Ölümün aldatıcı taklitçiliği, Alessa'nın durumunu yansıtıyor - öldüğünü düşündü, ancak iradesine karşı canlı kaldı.

Gri çocuklar

Resim: ensigame.com

Demon Children olarak da adlandırılan gri çocuklar, ilk olarak Silent Hill'de (1999) görünür. Alessa Gillespie'nin travmasını temsil ederler, ona zorbalık yapan sınıf arkadaşlarını somutlaştırırlar, kült tarafından immolasyonundan önce "yakma" için zikrederler. Ebedi bir çocuklukta sıkışıp kalmışlar, Alessa'nın dayandığı aynı işkenceye acı çekiyorlar, acılarının ve intikamının bir yansıması olarak içeriden yanıyor gibi görünüyor.

Mumlar

Resim: ensigame.com

Silent Hill'de (1999) tanıtılan Mumblers, Harry Mason'u tespit ettikten sonra ışığa agresif tepki veren ve ürkütücü büyümeleri yayan küçük, grotesk yaratıklardır. Bu canavarlar, Alessa Gillespie'nin tehditkar hayvanların ve şeytanların peri masallarından karanlık yeniden yorumlanmasını, korkularını ve çarpık hayal gücünü yansıtıyor.

İkiz kurbanlar

Resim: ensigame.com

Doublehead olarak da bilinen ikiz kurbanlar ilk olarak su hapishanesinde karşılaşılan Silent Hill 4: The Oda'da görünür. Bu yaratıklar Walter Sullivan'ın yedinci ve sekizinci kurbanları, İkiz Billy ve Miriam Locane'yi gösterir. Onların yapışık doğası, Walter'ın annesine takıntılı bağlılığını sembolize ederek oyunun çarpık ailesel bağlar temasını yansıtır.

Kasap

Resim: ensigame.com

Silent Hill: Origins'deki büyük bir antagonist olan kasap, Düzenin acımasız ritüellerini ve Travis Grady'nin iç öfkesini yansıtan zulmü ve fedakarlığı temsil ediyor. Duygusuz kesimi, Travis'in şiddet potansiyelini yansıtıyor ve oyunun kötü sonunu etkiliyor. Travis ve kasap arasındaki bulanık bağlantı, kask ikiliği sembolize eden bölünmüş bir kişilik önerir - bir tarafı kör ama korunmuş, diğer açık ve savunmasız. Öldürme yöntemi, kişisel korkulara bağlı bastırılmış öfkeyi de sembolize edebilir.

Caliban

Resim: ensigame.com

Caliban, Silent Hill: Origins'de bir canavar, ilk olarak Artaud Tiyatrosu'nda patron olarak görünüyor. Shakespeare'in Tempest'inden korkunç figürün adını taşıyan, Alessa Gillespie'nin korkularını, özellikle de köpek korkusunu, diğer dünyanın dehşetlerini şekillendiriyor. Oyundaki bir ses geri dönüşü, Caliban'ın ünlü monologlarından biri, bağlantıyı güçlendiriyor.

Kabarcık kafa hemşiresi

Resim: ensigame.com

Silent Hill 2'den Bubble Head hemşiresi, James Sunderland'ın bilinçaltı, suçluluğunu ve bastırılmış arzularını simgeliyor. Sıvı dolu maskelere sarılmış şişmiş, seğiren kafaları, Mary'nin hastalığını ve boğulmasını temsil ediyor. Bebek benzeri yüz özellikleri James ve Mary'nin çocuk sahibi olma hayallerini ifade ederken, ağızlarının üzerindeki kırmızı kareler Mary'nin öfkesini ve sözlü tacizi yansıtır. Oyuna geç bir ek olan başka bir dünya varyantı, püskü kıyafetler, sivri uçlar ve grotesk bir çıkıntıya sahiptir ve Mary'nin acılarının çarpık bir yansıması olarak hizmet eder.

Silent Hill'in canavarları sadece düşmanlardan daha fazlası olarak hizmet ediyor - korku, suçluluk, travma ve bastırılmış duyguların psikolojik tezahürleri. Her yaratık, kahramanın bilinçaltı mücadelelerine ve kasabanın karanlık etkisine derinden bağlı olan benzersiz bir sembolizmi somutlaştırır. James Sunderland'ın suçluluk odaklı halüsinasyonlarından Alessa Gillespie'nin kabus kreasyonlarına kadar, bu canavarlar kişisel acıyı ve psikolojik işkenceyi yansıtıyor. Tahmin edici varlıkları, psikolojik korkunun imzalı bir karışımını güçlendirir ve seriyi rahatsız edici hikaye anlatımı ve derin sembolizmin başyapıtı haline getirir.