Yakın zamanda *Doom: The Dark Ages *'in yakın zamanda yapılan bir demosu sırasında, kendimi beklenmedik bir şekilde *halo 3 *hatırlattı. Deneyimin ortasında, bir Cyborg ejderhasının arkasına monte edildim, şeytani bir savaş mavnasında bir makineli tüfek ateşi barajını açığa çıkardım. Geminin savunma kulelerini çıkardıktan sonra, canavarımı geminin üzerine indirdim ve alt güvertelerinden ücretlendirdim, mürettebatı kanlı bir karmaşaya dönüştürdüm. Kısa bir süre sonra, Warmachine yok edildi ve gövdesinden patladım, cehennem makinelerine karşı haçlı seferime devam etmek için ejderhama geri döndüm.

Bungie'nin ikonik Xbox 360 atıcısı hayranları, Usta Şef'in Sözleşme'nin Scarab tanklarına yönelik saldırısına benzerlikleri tanıyacaklar. Helikopter benzeri eşekarısı, holografik kanatlı bir ejderha ve gizli bir uçan tekneyle dev lazer ateşleme mekanizması ile değiştirilirken, deneyimin özü kalır: yıkıcı bir yatılı eyleme geçiş yapan bir hava saldırısı. Şaşırtıcı bir şekilde, demoda *halo *yansıtan tek an değildi. *Karanlık Çağların *savaş çekirdeği açıkça *kıyamet *olmasına rağmen, kampanyanın tasarımı, ayrıntılı kesim eksileri ve oyun yeniliğine vurgu ile bir "2000'lerin sonları atıcı" vibe'yi kucaklıyor gibi görünüyor.

İki buçuk saat boyunca, dört seviyede *kıyamet: Karanlık Çağ *ile oynadım. Birinci seviye, kampanyanın açacağı, sıkı tempolu, titizlikle tasarlanmış * Doom (2016) * seviyelerini ve devam filmini yansıttı. Bununla birlikte, sonraki seviyeler beni devasa bir mekanik pilotluk yapmak, yukarıda belirtilen ejderhayı uçurmaya ve sırlar ve güçlü minibosslarla dolu geniş açık bir savaş alanını keşfetmeye tanıttı. Bu, *Doom *'un geleneksel mekanik saflığa odaklanmasından önemli bir ayrılmayı temsil eder, bunun yerine *halo *, *Call of Duty *ve hatta senaryo setleri ve yeni mekanikleri ile bilinen *Nightfire *gibi oyunlara paralellikler çizer.

Bu yön *Doom *için ilgi çekicidir, özellikle de dizinin bu tür unsurlardan uzaklaştığı düşünülür. İptal edilen * DOOM 4 *, modern askeri estetiği ve karakterlere, sinematik hikaye anlatımına ve senaryo olaylarına vurgu ile * Call of Duty * 'a benzeyecek şekilde ayarlandı. Yıllarca süren geliştirmeden sonra, ID yazılımı bu fikirlerin seriye uymadığına karar verdi, bunun yerine daha odaklanmış *Doom (2016) * *için tercih etti. Yine de, burada 2025'teyiz, bu unsurları yeniden tanıtıyor.

Kampanyanın hızlı temposu, *Call of Duty *'in en yenilikçi anlarını anımsatan yeni oyun fikirleri ile noktalandı. Demomu, Argent D'Nur, zengin Maykrs ve gece nöbetçileri-Doom Slayer'ın şövalye kardeşleri olan uzun, ayrıntılı bir kesimle başladı. Slayer'ın kendisi korkunç bir efsane, iki bacak üzerinde nükleer düzeyde bir tehdit olarak tasvir ediliyor. Bu irfan, önceki oyunların kodeks girişlerini araştıran *doom *meraklılarına aşina olsa da, derin sinematik yaklaşım yeni ve *halo *anımsatıyor. Bu, UNSC Deniz Piyadelerine benzer şekilde, çevre boyunca dağılmış olan NPC Gecesi Sentinelleri ile seviyelere devam ediyor. Demo ettiğim seviyelerde yanınızda savaşmasalar da, bir ordunun parçası olma duygusu, tıpkı Master Chief gibi suçlamaya liderlik ediyor.

Giriş cutscene önemli karakter çalışmasına sahiptir ve bunun * kıyamet * gerçekten ihtiyaç duyup duymadığı görülmeye devam etmektedir. Çevre tasarımı ve kodeks girişleri aracılığıyla aktarılan önceki oyunların daha ince hikaye anlatımını, *Ebedi *'de görüldüğü gibi büyük açıklamalar için ayrılmıştır. Bununla birlikte, * Karanlık Çağ * 'daki kesiksizler, oyunun yoğun akışını kesintiye uğratmadan görevler kurarak iyi yerleştirilmiştir.

Yine de başka kesintiler var. Saf av tüfeği kesimiyle başlayan ve Slayer'ın yeni kalkanını kullanarak cehennem şövalyelerini parlatan açılış görevinden sonra, kendimi Pasifik Rim benzeri bir Atlan Mech, Demonic Kaiju'nun kokpitinde buldum. Sonra, sibernetik bir ejderhadaki gökyüzünden yükseliyordum, savaş mavnalarını ve silah yerlerini indiriyordum. Bu sıkı yazılı seviyeler, *Call of Duty *'in Modern Warfare *' deki AC-130 Gunship Mission veya *Sonsuz Savaş *'daki dogfighting görevleri gibi en yeni dizilerini anımsatan oyunda önemli bir değişim yaratıyor. Atlan yavaş ve ağırdır, cehennem ordularının gökdelen yüksekliğinde bir perspektiften Warhammer minyatürleri gibi görünmesini sağlar. Öte yandan ejderha, klasik *doom *'dan çok farklı bir deneyim sunan geniş açılı bir üçüncü şahıs kamerası ile hızlı ve çeviktir.

En iyi FPS kampanyalarının çoğu, * yarı ömür 2 * ve * Titanfall 2 * ile bu tür çeşitlilikte gelişir. * Halo* kısmen araç ve ayak içi dizilerin karışımı nedeniyle katlandı ve oyuna zengin doku ekledi. Ancak, bu yaklaşımın *doom *için çalışıp çalışmayacağından emin değilim. *Ebedi *gibi, *Karanlık Çağlar *harika karmaşık bir atıcıdır, çekimler, kalkan fırlatmaları, caddeler ve acımasız yakın dövüş kombinasyonlarını örterken tüm dikkatinizi talep eder. Buna karşılık, Mech ve Dragon dizileri, QTE'lere benzeyen savaş nişanları ile neredeyse rails deneyimleri gibi daha az ilgi çekici hissediyorlar.

*Call of Duty *'de, bir tanka veya silah gemisine geçmek, mekanik karmaşıklık ayak içi görevlerden çok uzak olmadığı için çalışır. Ancak, *Karanlık Çağ *'da, Eddie Van Halen ile birlikte oynayan bir ortaokul gitar öğrencisine benzeyen oyun stilleri arasında açık bir ayrım var. *Doom *'un çekirdek savaşı her zaman yıldız olacak olsa da, roketle çalışan bir Mech Punch ile dev bir iblis dövdüğümde, çift namlulu bir av tüfeği ile yere geri dönmemi istememeliyim.

Son oyun saatim * Karanlık Çağlar * başka bir alışılmadık kılıca geçti, ama biri çok daha sağlam bir temel üzerine inşa edildi. "Kuşatma" seviyesi, odağı ID'nin en iyi sınıfının en iyisi silah oyununa döndürür, ancak *Doom *'un tipik olarak klostrofobik seviye tasarımını büyük bir açık savaş alanına açar, coğrafya çok sayıda yol ve savaş arenaları sağlamak için dar ve geniş arasında değişir. Hedef-Beş Gore portalını yok etmek-Echoutes *Call of Duty *'nin çok amaçlı görevleri, ama aynı zamanda bana *Halo *' ı hatırlattı, haritanın büyük ölçeği açılış seviyesinin daha sıkı yollarını karşılaştırdı. Bu seviye, büyük mesafeleri kapatmak için şarj saldırınızı ve topçuları büyük boy tank toplarından saptırmak için yük saldırınızı kullanarak cephaneliğinizdeki her silahın etkili aralığını yeniden düşünmeye zorlar.

Genişlemek *Doom *'nın oyun alanı odak kaybına yol açabilir - kendimi boş yollardan geri izliyor ve döngüde buldum, bu da tempoyu bozan. Dragon'u *Halo *'nın Banshee gibi daha çok dahil etmeyi, savaş alanında uçmanıza, ateşe yağmur yağmanıza ve divebomb'u hızını korumak ve ejderhayı deneyime daha sorunsuz bir şekilde entegre etmek için miniboss savaşlarına dahil etmek isterdim.

Tam kampanyanın genel şekline rağmen, gördüklerimin ne kadarının bir diriliş ve bir zamanlar seri için uygun olmadığı düşünülen fikirlerin yeniden yorumlanmasından etkileniyorum. İptal edilen * Doom 4 * halka açıklandı, ancak raporlar, "zorunlu araç sahnesi" de dahil olmak üzere birçok yazılı set parçasını içerdiğini gösteriyor, bu da Atlan ve ejderha bölümlerinde gördüğümüz şeydir-Xbox 360-ERE atıcılarını anımsatan benzer şekilde basit senaryo dizileri.

Noclip ile yapılan 2016 röportajında, ID Software'den Marty Stratton, * Doom 4 * 'in "[Call of Duty] gibi bir şeye çok daha yakın olduğunu doğruladı. Çok daha sinematik, çok daha fazla hikaye. Çevrenizde çok daha fazla karakter, oyun boyunca birlikte olduğunuz daha fazla karakter." Bütün bunlar hurdaya çıkarıldı, bu kadar büyük bir kısmının *Karanlık Çağlarda *geri dönmesini gerçekten büyüleyici hale getirdi. Bu kampanya, büyük yatılı aksiyon setleri, tatlı bir şekilde işlenmiş sinemalar, çok daha geniş bir karakter kadrosu ve önemli lore ortaya çıkacak.

Şimdi soru şu: Bu fikirler her zaman *DOOM *için kötü bir uyum muydu, yoksa *Call of Duty *'a çok benzediklerinde sadece kötü bir uyum muydu? Bir parçam şüpheci olmaya devam ederken, kimlik yazılımı bu öğeleri modern * kıyamet * formülüne başarıyla entegre etme olasılığı konusunda da heyecanlıyım.

* Karanlık Çağların * çekirdeği ayak içi, silahlı savaşı olarak kalır. Demodaki hiçbir şey bunun merkez parçası olmayacağını öne sürmedi ve oynadığım her şey bunun *Doom *'un çekirdeğinin başka bir fantastik yeniden icat olduğunu tekrar teyit etti. Bunun tek başına bir kampanyayı destekleyecek kadar güçlü olduğuna inanıyorum, ancak ID yazılımının açıkça başka planları var. Stüdyonun bazı yeni fikirlerinin mekanik olarak zayıf hissettiğine şaşırdım ve temiz havadan daha fazla kirletici gibi hissedebileceklerinden endişeliyim. Bununla birlikte, hala görülecek çok daha fazla şey var ve bu parçalanmış demo misyonları bağlamsallaştıracak. 15 Mayıs'taki hevesle bekliyorum, sadece ID'nin rakipsiz silah oyununa geri dönmek için değil, merakımı tatmin etmek için: * Doom: Karanlık Çağlar * iyi hazırlanmış 2000'lerin sonlarında FPS kampanyası mı yoksa dağınık bir kampanyası mı?