Toen ik voor het eerst ging zitten om het nieuwste project van MercurySteam, Blades of Fire , te spelen, verwachtte ik een terugkeer naar het Castlevania van de studio: Lords of Shadow Roots, doordrenkt met moderne elementen die doen denken aan God of War . Na een uur gameplay merkte ik echter dat ik ondergedompeld was in wat een zielsachtige ervaring leek, zij het met een focus op wapenstatistieken in plaats van traditionele RPG -karakterontwikkeling. Tegen het einde van mijn hands-on sessie van drie uur realiseerde ik me dat Blades of Fire zowel een knipoog is naar deze bekende genres als een afwijking van hen, waardoor een unieke mix ontstaat die frisse lucht in het actie-avontuur genre ademt.

Hoewel vuurbladen onmiddellijk kunnen vergelijken met de God of War -serie van Sony Santa Monica vanwege zijn donkere fantasie en zware gevechten, staat het duidelijk op zichzelf. De openingstijden van de game introduceerden me in een labyrintische wereld vol schatkisten, navigeerde met de hulp van een jonge metgezel die helpt bij het oplossen van puzzels. Onze reis leidde ons naar een vrouw van de wildernis, woonachtig in een huis bovenop een gigantisch wezen, in navolging van bekende elementen maar met een wending. De aanwezigheid van fromsoftware-geïnspireerde mechanica, zoals ANVIL-vormige checkpoints die gezondheidsdrankjes en respawn-vijanden herstellen, draagt ​​bij aan het gevoel van Déjà vu.

De wereld van de game roept de charme van de fantasie uit de jaren 1980 op, met omgevingen die niet misplaatst zouden zien in een Conan the Barbarian -film of het labyrint van Jim Henson. Het verhaal volgt Aran de Lira, een smid -halfgod, op zijn zoektocht om een ​​boze koningin te verslaan die staal in steen is geworden en het metaal van de wereld herstelt. Hoewel het verhaal en de personages misschien niet als bijzonder innovatief opvallen, denkend aan vele vergeten Xbox 360-tijdperk games, ligt de ware kracht van vuurbladen in zijn mechanica.

Het gevechtssysteem is een hoogtepunt, met behulp van directionele aanvallen die elke gezichtsknop op de controller betrekken. Op een PlayStation -pad, bijvoorbeeld, richt Triangle op de kop, kruist de romp en veeg naar links en naar rechts. Dit systeem vereist strategische betrokkenheid bij vijanden, zoals het richten van de onbeschermde gebieden van een soldaat om hun verdediging te doorbreken. De viscerale impact van gevechten wordt verder verbeterd door de gedetailleerde animaties en bloedeffecten die bij elke staking horen.

Een opvallend moment was de strijd tegen de eerste grote baas, een kwijlende trol met een tweede gezondheidsbalk waarvoor ledematen werden uiteengevallen om toegang te krijgen. De precisie van het directionele aanvalsysteem stelde me in staat om strategisch de ledematen van de trol te verwijderen, inclusief de club-zwaaiende arm of zelfs zijn gezicht, waardoor het tijdelijk blind en kwetsbaar werd.

Wapens in Blades of Fire staan ​​centraal in gameplay en vereisen zorgvuldige aandacht. Ze saai in de loop van de tijd, waardoor het slijpen met een steen nodig is of van houdingen om de effectiviteit te behouden. De game introduceert een duurzaamheidsmeter, die, wanneer ze zijn uitgeput, spelers dwingt om hun wapens te repareren of opnieuw te bewerken bij aambeeldcontrolepunten.

Bladen van vuurschermen

9 afbeeldingen

Het Forge -systeem is misschien wel het meest innovatieve aspect van vuurbladen . Spelers maken wapens helemaal opnieuw, beginnend met een basissjabloon en het aanpassen aan hun voorkeuren. Dit omvat het aanpassen van de lengte en vorm van wapencomponenten, die rechtstreeks van invloed zijn op de statistieken van het wapen en de uithoudingsvereisten. Het knutselproces culmineert in een minigame waar spelers het metaal hameren om bij een ideale vorm te passen, met prestaties die de duurzaamheid en repareerbaarheid van het wapen beïnvloeden.

Hoewel het Forge -systeem een ​​briljant concept is, kan de mechanica van de minigame frustrerend onduidelijk zijn en mogelijk verfijning nodig hebben voordat ze worden gelanceerd. Het idee om een ​​diepe verbinding te vormen met je vervaardigde wapens, die kunnen worden gerefseerd en verbeterd tijdens een campagne van 60-70 uur, is dwingend. De doodsmonteur, waar spelers hun huidige wapen laten vallen bij de nederlaag, voegt een laag risico en gehechtheid toe aan deze vervaardigde bewapening, die in de wereld blijven om op te halen.

MercurySteam's eerbetoon aan Dark Souls en de invloed ervan op het actiegenre is duidelijk, maar vuurbladen zijn meer dan slechts een imitatie. Het is een spirituele opvolger van Blade of Darkness , een spel ontwikkeld door de oprichters van MercurySteam, die dateert van de Souls -serie. Deze nieuwe titel bouwt voort op de vooruitgang van andere studio's, waardoor deze invloeden worden geïntegreerd in een samenhangende en unieke ervaring.

Ondanks mijn bezorgdheid over de generieke donkere fantasie-setting van de game en het potentiële gebrek aan variatie in vijandelijke ontmoetingen, houden de diepte van het wapenversnellingssysteem en de integratie ervan in gevechten en progressie me geïntrigeerd. Omdat complexe games zoals Elden Ring en Monster Hunter de mainstream populariteit hebben gewonnen, heeft Blades of Fire het potentieel om een ​​frisse en boeiende bijdrage aan het genre te bieden.