Yönetmen Hugo Martin, Xbox'ın geliştiricisi doğrudan bu yılın başlarında Direct sırasında * Doom: The Dark Ages * için yol gösterici ilkesini anlattığında, hemen dikkatimi çekti. Bu kavram, ID Software'in önceki başlığı olan *Doom Eternal *'ın hızlı tempolu, sürekli mobil savaşıyla tam bir tezat oluşturuyor. İlginç bir şekilde, * Ebedi * 'de, koşmayı bırakmanızı ve başa çıkmanızı isteyen bir düşman vardı-Çapulcu. Hayranlar arasında kutuplaşan bir figür olan Çapulcu, genellikle diziye bölücü bir ek olarak görülür… ancak en sevdiğim karşılaşmalardan biri olmaya devam ediyor. Bu yüzden, * Karanlık Çağlardaki * çekirdek tamircinin parlak yeşil görsel ipuçlarına tepki verdiğini fark ettiğimde - tam olarak bir Çapulcu Dövüşü'nü bu kadar yoğun kılan şey - tamamen gemide olduğumu biliyordum.

Emin olun, * Doom: Karanlık Çağlar * Sizi, Çapulcu gibi hız odaklı, mekanik olarak karmaşık bir düşmanla sonsuz bir düelloda yakalamıyor. Agaddon avcısı, elbette - bir kalkanla korunan ve yıkıcı bir yakın dövüş kombinasyonu paketlemek için - ama *Ebedi *'nin en meşhur savaşının gerçek mirası sadece bir düşmanda bulunmaz. Bunun yerine, Çapulonun arkasındaki tasarım felsefesi yeniden tasarlandı ve *Karanlık Çağ *'savaş sisteminin dokusuna dokundu. Sonuç olarak, her düşman karşılaşması benzersiz bir ritim ile taktik bir dans gibi hissediyor, eksi hayal kırıklığı.

Çapulcu etkisi

Çapulcu *Doom Ebedi *'de eşsiz bir alan kaplar. * Ebedi * ile mücadele genellikle arenalar arasında yüksek hızlı hareket içerir, daha zor düşmanlar arasında zıplarken daha az şeytanlardan dilimler. Birçok yönden, * Ebedi * bir kaynak ve konumlandırma yönetimi oyunu gibi oynar - her zaman nereye gideceğinizi, hangi silahı kullanacağınızı ve momentumunuzu nasıl devam ettireceğinizi düşünüyorsunuz. Ancak Çapulcu sahneye girdiğinde her şey değişir. Bu balta kullanan güç merkezi, genellikle solo dövüşlerde görünen veya boynuzları kilitlemeden önce daha zayıf düşmanları temizlemeye zorlayan tüm dikkatinizi gerektirir.

Bu hareketsiz durmak anlamına gelmez - savaş alanını hassas hareket ve konumlandırma yoluyla kontrol etmek anlamına gelir. Çok yaklaşın ve nokta boş menzilde patlama riskiniz; Geri çekilin ve mermilerin voleybollarını uzaktan atlatacaksınız. Anahtar an, Çapulcu'nun gözleri parlak yeşil yanıp sönüyor ve hasar görebileceği kısa pencereye işaret ediyor. Tecrübeli oyuncuları gündelik düğme masraflarından ayıran gergin, beceri tabanlı bir tamirci.

Doom'da Yeşil Işıklar Ayrıştırma: Karanlık Çağlar

*Doom: Karanlık Çağ *'da aynı yeşil ipuçları geri dönüyor - ama şimdi avcının yeni enerji kalkanı etrafında inşa edilmiş daha geniş bir Parry tamircisinin parçası. Orijinal *Doom *'da olduğu gibi, şeytanlar mermi-kol tarzı saldırıların bargalarını serbest bırakır. Bunlar arasında mükemmel zamanlanmış kalkan parries kullanılarak yansıtılabilen özel yeşil mermiler bulunmaktadır. Başlangıçta, bu esas olarak bir savunma aracı olarak hizmet eder, ancak oyunun ilerleyen saatlerinde Shield Runes'in kilidini açtığınızda, parrying güçlü bir saldırı seçeneği haline gelir-yıldırım grevleri olan veya otomatik hedefleme omuz toplarını tetikleyen düşmanları.

*Karanlık çağlarda *ilerledikçe, her savaş benzersiz tasarlanmış bir iblis ile içerilen bir düello haline gelir. Sadece hayatta kalmak için sadece ayrıştırmaya güvenmemenize rağmen, bu yeşil aydınlatmalı fırsatlara hakim olmak size önemli bir avantaj sağlar. Tıpkı bir Çapulcu dövüşünde olduğu gibi, konumlandırma önemlidir. Düşmanları saldırmaya teşvik eden bir mesafede kalmalısınız, daha sonra gelen yeşil mermilerini kesmeye hızlı bir şekilde manevra yapmalısınız. Ve Çapulcu'nun Telltale Flaşı gibi, zamanlama kritiktir - mükemmel sapmayı inmek için hızlı reflekslere ihtiyacınız vardır.

BreakDancing'den Baleye

Çapulcunun en büyük eleştirilerinden biri, *Ebedi *'nin aksi halde sıvı pacingini nasıl bozduğuydu. Diğer düşmanların aksine, aynı hareketlilik güdümlü taktikler kullanılarak ele alınamazdı. Bazıları için, ritimdeki bu kırılma sarsıcı hissetti. Diğerleri için-kendim gibi-yaratıcı problem çözmeyi zorlayan ferahlatıcı bir zorluktu. * Karanlık Çağ* Reaktif savaşı ara sıra sürpriz yerine tutarlı bir unsur haline getirerek bu sorunu ele alır. Her büyük düşman türü, farklı hareket kalıpları ve tepkileri gerektiren kendi farklı yeşil işaretine sahiptir. İster Mancubus enerji sütunları arasında dokuma, ister vagary kürelere doğru koşuyor veya tevazu kafataslarını saptırıyor olsun, her karşılaşma size uyum sağlamayı ve gelişmenizi öğretir.

Daha dengeli bir yaklaşım

Agaddon Hunter ve Komodo, agresif yakın dövüş kombinasyonları nedeniyle daha dik zorluklar sunarken, ortaya çıktıklarında, bunlara karşı koymak için gereken becerileri geliştirdiniz. Oyuncuların aniden yerleşik stratejileri terk etmeleri ve tamamen yeni bir yaklaşım benimsemeleri beklenen *Ebedi *'de Çapulcu için durum böyle değildi. * Karanlık Çağlar* Reaksiyon tabanlı mekaniğin oyun boyunca erken öğretilmesini ve güçlendirilmesini sağlar, bu da deneyimi daha uyumlu ve sezgisel hissettirir.

Ayrıca, * The Dark Ages * 'deki Parry sisteminin, Çapulcu Öldürmeleri için gerekli olan tıraş makinesine kıyasla biraz daha affedici bir pencere sunduğunu belirtmek gerekir-daha yüksek zorluklara bile. Bu genel zorluğu azaltır, ancak fikrin özünü korur: an doğru olduğunda meşgul, tahmin ve grev. Çapulcunun ruhu üzerinde yaşıyor - tek bir engel olarak değil, her savaş için bir temel olarak.

Nihayetinde, Çapulcu tasarımı nedeniyle kusurlu değildi - oyuncular beklentilerde bir değişime hazırlıklı olmadığı için yıkıcıydı. * Doom: Karanlık Çağlar* Bu dersleri alır ve bunlara dayanır, seğirme tabanlı mekaniği çekirdek oyun döngüsüne entegre eder. *Ebedi *'nin en şiddetli düşmanıyla aynı düzeyde hassasiyet talep etmeyebilir, ancak altta yatan felsefe bozulmadan kalır. Duruyorsun. Kavga ediyorsun. Ve sen hüküm sürüyorsun.