Toen Bethesda eerder deze week de vergetelheid onthulde, was ik verbaasd. De reis van 2006 door Tamriel, ooit bekend om zijn eigenzinnige, aardappelgezicht personages en lage resolutie grasachtige vlaktes, is nu omgezet in de visueel verbluffende top van de Elder Scrolls-serie. Eerdere HD -remasters zoals Mass Effect Legendary Edition en Dark Souls Remastered kwamen vaak tekort aan verwachtingen, nauwelijks te onderscheiden van hun Xbox 360 -tegenhangers. Toch was het adembenemend om de keizerlijke stad te zien die ik bijna twee decennia geleden verkende met Unreal Engine 5 en Ray Tracing was adembenemend. Bovendien is de game verbeterd met verbeterde gevechten, verfijnde RPG -systemen en tal van andere details. Gezien deze uitgebreide wijzigingen, vroeg ik me aanvankelijk af of Bethesda en ontwikkelaar Virtuo's het verkeerd hadden genoemd. Moet dit niet de Oblivion -remake worden genoemd in plaats van geremasterd?

Ik was niet de enige met deze gedachte. Veel fans hebben het een remake bestempeld, en zelfs Bruce Nesmith, een senior game -ontwerper van het originele Oblivion -team, merkte op: "Ik weet niet zeker dat [het woord] remaster het eigenlijk recht doet." Aanvankelijk sceptisch over het Remaster -label, na enkele uren gameplay, werd het duidelijk dat hoewel Oblivion Remastered eruit kan zien als een remake, het fundamenteel speelt als een remaster.

Virtuo's hebben een monumentale taak uitgevoerd en elke activa opnieuw ontwerpen. Dit betekent dat alles wat je op het scherm ziet - bomen, zwaarden, afbrokkelende kastelen - gloednieuw is, het voldoen aan moderne grafische normen met prachtige texturen, verbluffende verlichting en een nieuw fysica -systeem dat het realisme in elk pijlschot en wapenstaking verbetert. Hoewel de NPC's dezelfde personages uit 2006 zijn, zijn hun modellen volledig nagebouwd. Deze revisie is niet alleen gericht op het oproepen van nostalgie, maar streeft ernaar om aan de grafische verwachtingen van 2025 te voldoen. Het is de meest visueel indrukwekkende Bethesda Game Studios RPG tot nu toe, en als ik het had gezien voordat de remaster geruchten begonnen, heb ik het misschien aangezien voor de Elder Scrolls 6.

Naast zijn visuals is het gevechtssysteem aanzienlijk opgewaardeerd. Swingen met een langsword voelt nu impactvoller aan dan in het origineel. Er is een functionele camera van derden met een reticule toegevoegd en alle menu's, van de Quest Journal tot dialoog en minigames, zijn vernieuwd. Het originele, problematische nivelleringssysteem is vervangen door een meer coherente hybride van Oblivion en Skyrim's benaderingen. En tot slot kunnen spelers sprinten. Met zulke uitgebreide visuele en gameplay -verbeteringen is het verleidelijk om het als een remake te categoriseren.

Het onderscheid tussen remakes en remasters blijft echter troebel. De industriële normen voor deze voorwaarden zijn ongedefinieerd en uitgevers gebruiken ze vaak door elkaar. Rockstar's "definitieve editie" remasters van de Grand Theft Auto-trilogie behouden bijvoorbeeld hun blocky PlayStation 2-tijdperk look met louter verouderde texturen en moderne verlichting. De crash Bandicoot N. Sane Trilogy, ook wel een remaster genoemd, bevat daarentegen geheel nieuwe grafische activa, die lijkt op een modern spel. Remakes zoals Bluepoint's Shadow of the Colossus en Demon's Souls Rebuild Games vanaf de grond maar blijven trouw aan de oorspronkelijke ervaringen. Resident Evil 2 herontwerp interactie terwijl je vasthoudt aan de oorspronkelijke structuur, en Final Fantasy 7 remake en wedergeboorte veranderen radicaal ontwerp, script en verhaal. Deze voorbeelden, allemaal beschouwd als remakes, benadrukken het ontbreken van een uniforme filosofie.

Traditioneel werd een spel opnieuw opgebouwd in een moderne motor als een remake beschouwd, terwijl remasters beperkte upgrades waren binnen de oorspronkelijke technologie. Deze definitie wordt steeds meer verouderd. Een meer passende moderne definitie kan een remaster classificeren als een grafische revisie die het ontwerp van de originele game behoudt met kleine gameplay -verbeteringen, terwijl een remake de game volledig opnieuw ontwerpt. Dit zou Demon's Souls en Metal Gear Solid opnieuw classificeren: Delta als remasters, het reserveren van het remake -label voor games die nieuwe interpretaties van oude ideeën bieden.

Nieuwe verlichting, bont en metalen effecten zijn slechts het topje van de veranderingen van de ijsberg van Oblivion Remastered. Afbeeldingskrediet: Bethesda / Virtuo's

Door deze definities toe te passen, is Oblivion Remastered toepasselijk genoemd. Ondanks zijn nieuwe activa en Unreal Engine 5 Ray Tracing, behoudt het de kernmechanica en het gevoel van de originele 20-jarige game. Zoals Bethesda verklaarde: "We hebben naar elk deel gekeken en het zorgvuldig opgewaardeerd. Maar bovenal wilden we nooit de kern veranderen. Het is nog steeds een spel uit een vorig tijdperk en zou als één moeten voelen."

De kenmerken van dat tijdperk zijn duidelijk. Het laden van schermen verschijnt nog steeds achter elke deur, de overtuiging-minigame blijft verbijsterend ondanks de interface-upgrade, en de stadsontwerpen behouden hun simplistische, faseachtige kwaliteit. NPC's bewegen nog steeds onhandig en praten met de charme van een rudimentaire AI. Zelfs de gevecht, ondanks significante verbeteringen, voelt los en log. En de game behoudt zijn originele bugs en glitches, die zijn eigenzinnige charme bewaart.

Recente games zoals Obsidian's Avowed Showcase De toekomst van de kernelementen van de Elder Scrolls. De dynamische gevechts- en exploratiesystemen maken de mechanica van Oblivion Remastered gedateerd. Toch biedt Oblivion Remastered nog steeds veel in 2025. De wereld blijft betoverend, met zijn enorme, Rohan-achtige velden vol mysteries en eigenaardigheden. De ambitieuze kenmerken, zoals dynamische kabouteroorlogen en boeiende queststructuren, blijven dwingend. De ouderwetse benadering van de game van Player Freedom voelt verfrissend aan in een tijdperk waarin moderne spellen spelers vaak te nauw begeleiden. Zijn dialoog, systeeminterconnectiviteit en niveauontwerp onthullen echter zijn leeftijd. Een remake zou deze elementen bijwerken, maar Oblivion Remastered gaat over het herbeleven van het verleden. Daarom wordt het toepasselijk Oblivion Remastered genoemd.

Videogames lenen vaak terminologie van andere media. In film zijn remakes nieuwe producties met nieuwe casts, bemanningen, scripts en sets, terwijl remasters bestaande films verbeteren om aan de moderne normen te voldoen. De 4K -restauraties van Jaws en de Godfather zien er ongelooflijk uit, maar zijn onmiskenbaar producten van de jaren 1970. Evenzo duwt Oblivion Remastered de visuele kwaliteit tot zijn grenzen en herschept hij zijn "buitenkant" in een nieuwe motor. Toch blijft het daaronder een product van de jaren 2000. Zoals Alex Murphy, uitvoerend producent bij virtuo's, uitlegde tijdens de onthullingsstroom: "We beschouwen de Oblivion -game -engine als de hersenen en Unreal 5 als het lichaam. De hersenen drijven de hele wereldlogica en gameplay en het lichaam brengt de ervaring tot leven waar spelers bijna 20 jaar van houden."

Oblivion Remastered is precies wat het beweert te zijn, en de prestaties ervan mogen niet worden onderschat. In plaats van erop te staan ​​dat het een remake is, moeten we het gebruiken als de benchmark voor remasters van andere grote AAA -bedrijven. Dit is de standaard die Mass Effect Legendary Edition en Grand Theft Auto: de trilogie had moeten ontmoeten. Oblivion Remastered is een werk van liefde, die eruit ziet als een remake gemaakt door gepassioneerde handen maar spelen als een remaster bewaard door toegewijde fans. Dat is precies hoe het zou moeten zijn.